Sposób na podjęcie decyzji, gdy nie wiesz co zrobić?

Każdy z nas ma na swojej „liście wątpliwości” kilka tematów, gdzie zupełnie nie wie co zrobić. Pozwól, że podzielę się z Tobą jednym z moich sposób.

Po pierwsze ważne jest zrozumienie, że potrzeba ciała nie jest tym samym co pragnienie duszy. Nasze ciało zaprogramowane jest na „daj mi już i teraz” oraz na to co w danym momencie jest najlepsze. Chodzi o zaspokojenie.

Pragnienia duszy wyrażane są tęsknotą za czymś głębszym i zazwyczaj manifestują się w procesie, który nie jest pojedynczym wydarzeniem a synchronizacją wielu akcji, kroków i przemian. 

Cała zabawa zwana życiem polega na przezwyciężaniu zachcianek naszych 5 zmysłów i realizacji pragnień duszy, które nie byłyby żadnym wyzwaniem, gdyby nie ciało. 

Bo niby jak masz wyrobić bicepsy jak nie ma głazu do pchania?

Zauważ również o ile łatwiej nam widzieć przejrzyście co jest dobre lub złe, kiedy to ktoś inny nie wie co robić. To jak oglądanie horroru, gdzie dziewczyna słyszy hałas w piwnicy i postanawia sprawdzić co się dzieje na dole. Każdy w tym momencie krzyczy „nie, nie rób tego, nie idź tam”, a ona głupia idzie…

A gdybyś tak w momencie wątpliwości spojrzała na całą sytuację jak na scenę z filmu?

I kiedy tak oglądasz co wyświetla Ci ekran sprawdź różne wersje scenariusza,

– czy ta decyzja jest tym czego chce tu i teraz, np. zaspokaja moją potrzebę (ciekawość) i schodzę do piwnicy…

-czy długoterminowo sprawi, że będę szczęśliwsza (pragnienie duszy) – potencjalny przebieg akcji w piwnicy.

Patrz na to bez osadzania, bez próby ingerencji, bez niepotrzebnej narracji, z ciekawością.

Jakiś czas temu odbywałam 7 dniowy post na wodzie. Intencja przyszła nagle i wszystko tak się złożyło, że było dla mnie jasne, że to pragnienie duszy, aby oczyścić emocje oraz zmaterializować powstałą energię i wydalić z ciała.

Średnio po 3 dobie wyłącza się układ trawienny i uczucie głodu znika.

Trzeciego dnia postu wieczorem pojawiła się myśl – „poliż łyżeczkę musztardy”. Ciało zaczęło dopominać się i skręcać- daj, no idź do lodówki, poliż, to tylko łyżeczka.

Ze spokojem wyświetliłam sobie opcje w której sięgam po musztardę miodową Kamis i z zaangażowaniem oblizuję łyżeczkę. Pozwoliłam sobie poczuć przyjemność płynącą z tego czynu. Następnie przewinęłam film dalej, gdzie układ trawienny nie wyłącza się, a sama musztarda nie zaspokaja głodu. Jak będę się czuła kolejne 4 dni głodna? Jakich doznań dostarczy mi natomiast zakończony post? Patrząc na ten film zapytałam się siebie, co wolę, co jest moje: krótkotrwałe zaspokojenie potrzeby czy satysfakcja i uzdrowienie z pełnej głodówki? Wybrałam to drugie i poszłam spać, rano nie było już chęci na musztardę J. Dodam, że obie wersje oglądałam bez spinania się czy wymuszania, jeśli wygrałaby opcja Kamis to też ok. Warto jednak zweryfikować co jest długoterminowo Twoje, nawet jeśli w tym momencie to oznacza restrykcję i dyskomfort.
Czy na pewno muszę zejść do piwnicy i sprawdzić kto tam hałasuje?

Jak jest u Ciebie?